in Memoriam

Aan mijn lieve vriendin Yolanda

Met niemand anders had ik mijn pubertijd willen doormaken.
Wat hebben we veel gelachen en gehuild samen.
Wat hield je van het leven.
Van je zoon en je lieve man en je ouders die jouw beste vrienden waren.
Wat hield je veel van de Vlielandse natuur, kleinkunst, muziek, theater, je leerlingen van de basisschool.
Ik genoot zo van alle uitstapjes die je maakte middels je foto's en je verslagen op de socials over theater, oliebollentochten en de ruige natuur waarin je graag was met je man en je mooie zoon.

Je wist heel goed wat je wilde en wat je nodig had. 
Precies, punctueel, perfectionistisch.
Die woorden passen bij jou.
Als er iets gedaan moest worden deed je het liever zelf, dan wist je dat het goed was.
Je had graag de controle maar nooit op een vervelende manier.
Gevoelig, empatisch, onzeker.
Ook die woorden passen bij jou.

Toen wij elkaar een tijdlang uit het oog verloren waren omdat we allebei een paar keer waren verhuisd vond je mijn poëzie-album op zolder.
Die had je al die jaren trouw en heel netjes bewaard.
Je spoorde me op en kon me het boekje teruggeven waarin mijn lievelingslerares van de basisschool had geschreven.
Mijn oma die stierf toen ik 12 was staat erin en mijn lieve oudtante en oom.
Dat je die moeite voor me hebt gedaan is het mooiste cadeau dat je me hebt gegeven.
Ik ben je daar zo dankbaar voor! Dat boekje staat voor mij symbool voor jouw zorgvuldige liefde.
Een liefde die je had voor veel mensen.
Jouw liefde die we allemaal blijven voelen omdat het oprecht was en puur.

Wat je me ook hebt gegeven is het nog dringendere besef dat elke dag een geschenk is waar iets mee gedaan moet worden.
Want waar mijn leven begint bij 50, hield het jouwe na slopend ziek zijn op.
Tot op het aller allerlaatste bleef je ijzersterk. Je toonde de leeuwenkracht van een moeder.
Jou te moeten verliezen is niet alleen bij mij maar bij ontzettend veel mensen heel hard aangekomen.
Je hebt niet geweten hoeveel je betekende voor al die mensen om jou heen.
Omdat je altijd zo bescheiden bleef.
Ik kan alleen maar hopen dat je voelt, daar waar je nu bent, wat de impact is geweest van jouw leven
op de levens van alle mensen die het voorrecht hebben gehad om jou te mogen kennen.

Nu hangt jouw afbeelding boven het beeldscherm van mijn computer. 
Ik kijk omhoog en ik kijk naar jou en ik weet weer waarom ik doe wat ik doe.
Als ik denk aan jou dan zie ik je ijsblauwe indringende ogen voor me en dan voel
ik hoe je me aanspoort om die dingen te doen waar ik energie van krijg.

En ik krijg energie van 
Luisteren, schrijven en spreken.
Mensen helpen op en rond de belangrijkste dagen van hun leven, of ze nu trouwen of rouwen en alles daartussen, ervoor en erna.
Zodat ze later hun mooie herinneringen in liefde kunnen delen.
Ik voel dat je me steunt Yoy, vanaf de plek waar je nu bent.
En steeds als ik twijfel aan mezelf kijk ik weer naar jouw afbeelding en dan ga ik door, met de leeuwenkracht die jij ook hebt getoond.
Yo, bedankt voor alles.
Liefs van
Angelique